Beeld verwerk je sneller dan tekst. Een animatie is daardoor een krachtig communicatiemiddel. Tenminste, als je het goed doet. Daarom 10 tips! 🚀

Bij Coform wisten we het al langer: samen beleidsplannen schrijven is leuk! Toch zien veel mensen het niet zitten om mee te werken aan een nieuw plan: ‘Dit gaat niet over mij.’ ‘Ik heb het al zo druk.’ En vooral ook: ‘Saai! Laat mij maar gewoon mijn werk doen.’ Hoe je het leuk maakt? Lees de tips in deze blog.

Als organisatie ontkom je er niet aan: soms moet je een slechtnieuwsbericht versturen. Hoe kun je als organisatie zo’n slechtnieuwsbericht verzachten? Ik onderzocht of empathie in een slechtnieuwsbericht ervoor zorgt dat de ontvanger een positievere houding tegenover het bericht heeft.

Taaie kost. Saai. Veel tekst. Een onderzoeksrapport leest meestal niet echt als een trein. Maar dat kán wel! Met een piramidale opbouw vangt je rapport meteen de aandacht. En bouw je in 10 stappen een betoog waar niemand een speld tussen krijgt.

De wachtkamer van (para)medische professionals is een gewilde plek om patiënten te informeren. Het informatieaanbod is enorm, maar waarmee help je patiënten nou echt?

Elk jaar in november en december staan zorgverzekeraars in de startblokken om nieuwe klanten aan zich te binden. Een enorm aanbod van verschillende zorgverzekeringen passeert de revue in advertenties en commercials. “Het is voor veel patiënten een black box om tot de juiste informatie te komen, met soms onverwachte zorgkosten tot gevolg,” zei Dianda Veldman, directeur-bestuurder van Patiëntenfederatie Nederland. Dat bleek uit onderzoek onder ruim 12.000 respondenten. Kortom: betere informatie voor verzekerden is hard nodig.

Magazines, programma- en projectwebsites, e-learnings, nieuwsbrieven, uitgebreide jaarverslagen: wij van communicatie schrijven, ontwerpen, bouwen en printen wat af elke dag. Met de beste bedoelingen en over mega-interessante onderwerpen, ongetwijfeld. Toch zou het voor iedereen beter zijn als we een onsje minder doen. Of beter: dat we ons überhaupt beperken tot een onsje.

Een zonnige, warme woensdag vorig jaar juli. Toch wel wat gespannen bel ik aan bij de Anna Paulownastraat 87. Als de deur openzwaait en Pauline me hartelijk begroet, is de spanning weg. Wat volgde: een superleuk gesprek. Zo leuk, dat ik op 1 oktober 2022 begon als senior communicatieadviseur bij Coform. Inmiddels zijn we een half jaar verder.

Vorige maand kreeg mijn moeder (85) een brief van de bank. Het kantoor bij haar in de buurt gaat sluiten. Of ze wil denken aan overstappen op internetbankieren.

Ikea’s Hej Kim versus Geachte mevrouw De Vries van de Kamer van Koophandel. Twee uitersten die laten zien dat je bij het aanspreken van je lezers nogal wat keuzes hebt. En tegenwoordig komt daar nog bij dat ruim een half miljoen Nederlanders niet meer automatisch in het hokje man of vrouw geduwd wil worden. Veel organisaties zijn zich daar steeds meer van bewust. Maar hoe verwerk je dat in je aanspreekvorm?

Overheidsinstellingen versturen jaarlijks duizenden besluitbrieven. Dit soort brieven zijn voor een groot deel van de samenleving lastig te begrijpen. Ik onderzocht of lezers besluitbrieven beter begrijpen door de structuur te veranderen. En wat blijkt? Door tekstvlakken toe te voegen en de structuur hier en daar te veranderen, kun je een brief een stuk begrijpelijker maken. 

“De tekst mag niet te simpel worden hoor, dan voelen onze lezers zich niet serieus genomen!” Dat horen we regelmatig van opdrachtgevers, zeker als we teksten schrijven voor hogeropgeleiden. Maar dat is niet waar, blijkt nu. Samen met senior onderzoeker Henk Pander Maat (Universiteit Utrecht) bewees ik het tegendeel.

Veel Engelse woorden zijn niet meer weg te denken uit ons dagelijks taalgebruik. Computer, website, barbecue, of online shoppen: sommige leenwoorden vallen nauwelijks op. En in je eigen bubbel kan ook Engels vakjargon de normaalste zaak lijken. Toch roepen woorden als claim, skills of commitment bij veel Nederlanders vragen op. Iets om als tekstschrijver voor op je hoede te zijn.

Als ik terugkijk op ons bureau en op mezelf, hoe vet zou het dan zijn als ik met droge ogen kon zeggen dat ik als kleine jongen al droomde van een samenleving zonder onnodige bureaucratie, dat het mijn roeping was om mensen te helpen ingewikkelde zaken te snappen … maar nee!

In mijn studie leerde ik: nooit communiceren zonder te luisteren. In de paar jaar dat ik nu aan het werk ben, merk ik dat de praktijk anders is. Er is vaak weinig ruimte of tijd om onderzoek te doen, om te luisteren, om de doelgroep echt te begrijpen. Terwijl het zoveel kan opleveren.

De afgelopen jaren heb ik met zoveel plezier bij Coform gewerkt, dat ik me soms afvraag waarom ik ook alweer iets nieuws wilde. Ook heb ik heel veel geleerd. Coform heeft een bijzondere eigen niche, die niet bijzonder zou moeten zijn: je echt inleven in de klant, en van daaruit verder redeneren. Zo nodig op basis van eigen onderzoek of van anderen.

In klantcommunicatie geldt: hoe gerichter de communicatie, hoe beter. En soms geldt voor verschillende groepen lezers verschillende informatie. Je kunt daar op diverse manieren mee omgaan. Laten we eens inzoomen op die manieren, en er meteen een waardeoordeel aan hangen.

Het is nu vijf jaar geleden dat de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) het rapport ‘Weten is nog geen doen’ uitbracht. Ook na vijf jaar – inclusief ruim twee jaar corona – nog steeds enorm actueel. Tijd om weer eens te kijken: waarom is weten geen doen, en vooral: hoe zorg je dat mensen wél in actie komen?

Juridische teksten zijn voor veel mensen lastig te begrijpen. En voor mensen met een verstandelijke beperking al helemaal. Voor Philadelphia Zorg herschreef ik een huurcontract voor precies deze doelgroep: mensen met een verstandelijke beperking die een huis huren bij Philadelphia. Hoe zorg je dat zij weten waar ze voor tekenen?

Werken met chemische stoffen is aan enorm veel regels gebonden. Toen er twee vernieuwde Europese verordeningen (REACH en CLP) van kracht werden, moest het RIVM samen met Coform op zoek naar manieren om die regels laagdrempelig te communiceren. Margaret Wouters, senior RIVM-beleidsmedewerker, vertelt hoe ze dit aanpakten en wat het oplevert.